Wspomnienie o Profesorze Andrzeju Kolku

Śp. prof. dr hab. Andrzej Kolk urodził się 14 października 1939 r. w Bieżuniu. Studia na Wydziale Leśnym SGGW ukończył w 1962 r. Bezpośrednio po zakończeniu studiów podjął pracę w Zakładzie Ochrony Lasu Instytutu Badawczego Leśnictwa, gdzie pracował aż do końca 2019 roku. W Instytucie uzyskał stopień doktora (1976) i doktora habilitowanego (2000) oraz tytuł profesora (2007). W 1977 r. został powołany na kierownika Pracowni Entomologii Leśnej i Prognoz. W latach 1991-2009 kierował Zakładem Ochrony Lasu i w tym czasie przyjął do pracy dużą część obecnej załogi, a tym samym odegrał ogromną rolę w jego kształtowaniu.

Profesor Andrzej Kolk zajmował się metodami prognozowania zagrożeń lasu przez szkodliwe owady, wpływem zabiegów gospodarczych na stan zdrowotny i sanitarny lasu, a zwłaszcza możliwościami wykorzystania fermonów i kairomonów owadów w leśnictwie. Uwieńczeniem tych prac była niezwykle ważna publikacja naukowa pt. „Feromony i kairomony wybranych szkodników sosny oraz możliwości ich wykorzystania w ochronie lasu” (2000). Jego przedmiotem zainteresowania były również zagadnienia dotyczące prognozowania występowania szkodliwych gatunków owadów leśnych oraz dynamiki ich liczebności. We współpracy z Zakładem Doświadczalnym Chemipan brał udział w opracowaniu kilkunastu feromonów wabiących różne gatunki szkodników leśnych. Współpraca ta zaowocowała uzyskaniem 7 patentów i wzorów użytkowych wdrożonych do stosowania w praktyce. Wiele uwagi poświęcał naturalnym mechanizmom odporności lasu na różne niesprzyjające czynniki. Opracował ważne dla praktyki leśnej strategie postępowania w sytuacjach zagrożenia lasu przez owady, zwłaszcza na obszarach dotkniętych klęskami żywiołowymi. Brał udział w opracowaniu kolejnych edycji Instrukcji Ochrony Lasu stosowanej w Lasach Państwowych.

Śp. Andrzej Kolk posiadał ogromną wiedzę i doświadczenie w zakresie ochrony lasu, którym chętnie dzielił się z leśnikami i innymi naukowcami. Zmarły był autorem prawie 300 różnego rodzaju publikacji, opracowań i dokumentacji naukowych, a także organizatorem wielu konferencji naukowych o zasięgu krajowym i międzynarodowym. Był jednym z twórców zasad pozyskania drewna w aspekcie wpływu ścinki drzew w okresie letnim na stan populacji szkodników wtórnych. Profesor był także głównym autorem badań nad wpływem żywicowania na stan zdrowotny drzew. Z całą pewnością zostanie zapamiętany jako współautor monumentalnych atlasów: „Atlas ważniejszych szkodników wtórnych drzew iglastych” (1989) i „Atlas szkodliwych owadów leśnych” (1996), do dzisiaj stanowiących najważniejsze tego rodzaju opracowania w Polsce. Za swoją pracę został odznaczony m. in. Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką „Za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej” oraz odznaką „Zasłużony dla Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego”.

W osobie Pana Profesora żegnamy naukowca wielce zasłużonego dla Instytutu Badawczego Leśnictwa oraz dla Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe

Dyrektor Instytutu Badawczego Leśnictwa wraz z pracownikami Zakładu Ochrony Lasu